تموم شد

تموم شد...!

اینم آخریش بود!. راحت شدم!..

شب‌زنده‌داری، سحرخیزی، دلهره‌ی شبِ امتحان،. همه‌چی تموم شد!.

گشتن‌ به‌دنبال یک کتاب خاص،.  تموم شد..

دلهره‌ و تشویش، رونویسی، تقلّب،.. تموم شد

کتاب‌نبردن سرکلاس،.. تموم شد!...

دوسال هم‌کلاسی‌‌ بودن تموم شد...

استاد، ببخشید سوال داشتم،.. تموم شد..

کاش این کلاس با فلان استاد باشه، این استاد خوبه، اون استاد خوبه،.. تموم شد..

نمره، معدل، ارفاق، یازده‌ونیم!،.. تموم شد..

ویراژ‌دادن و مسیر ۳۰ کیلومتری رو  ۱۰  دقیقه‌ای رفتن، بازهم دیر رسیدن به‌کلاس،.. تموم شد..

امّا هنوز زوده که بخوام عقب‌نشینی کنم...

----- برفِ پیری می‌نشیند برسرم........... باز طبعم نوجوانی می‌کند ----

از همون روزی‌که اومدم، باخودم گفتم: «پسرجان، این‌مسیر خیلی‌طولانی و پردردسره، حالشو داری بسم‌ا... » و تنها‌چیزی که برام اهمیت داشت باسواد شدن بود که هنوز فکر می‌کنم اصلاْ نشدم... پس هنوز که هنوزه: اول راهی و هنوز هیچی تموم نشده... بچرخ تا بچرخیم...

حالا نوبتی هم باشه، نوبت طبله‌ی عطاره که دکتر بشه!.. اگه عمرش به‌دنیا باشه و حالشو پیدا کنه!.. 

به‌جای عطّاری هم، باید یه داروخانه‌ای، دراگ‌استوری، درمونگاهی بزنیم و یه‌کم به‌روز بشیم!.. 

نسخه که بلد نیستیم بنویسیم، فقط درمان سرپائی بلدیم و بس..!

نبود د د د د؟