سیاسی نوشتن را دوست ندارم اما وقتی قلقلک میشوم کاری از دستم برنمیآید!. دیروز با خواندن سرمقاله روزنامه «ایران» به قلم آقای «جوانفکر» بدجوری قلقلکی شدم که چیزی بنویسم. ایشان در آن مقاله آوردهاند که: «اکنون در گوشه و کنار دنیا، مردم با افتخار و سربلندی، نام محمود را با الگو گرفتن از رییس جمهور محترم ما بر روی فرزندان خود میگذارند»!. و خواستهاند با این جمله، محبوبیت آقای احمدی نژاد را در همه دنیا و بین کوچک و بزرگ نشان بدهند. با خواندن این مقاله بیاختیار به یاد فردوسی افتادم که در وصف بزرگی «سلطان محمود غزنوی»، بیت فریبایی دارد:
چو کودک لب از شیر مادر بشست ز گهواره «محمود» گوید نخست!
اولین کلمهای که همه کودکان بر زبان میآورند «ماما» یا «ممه!» یا هر چیز دیگری شبیه به این است و فردوسی با این تشابه به سرایش این بیت زیبا پرداخته تا نشان دهد که «محبوبیت» سلطان یا «ترس» از خشم وی در آن روزگار تا چه پایهای پیش رفته است.
حالا از جناب آقای «جوانفکر» میپرسم که:
اما آقای جوانفکر؛ باور بفرمایید شاخص محبوبیت با نامگذاری فرزندان و دویدن به دنبال ماشین روباز و دست تکان دادن نیست!. عزیز دل برادر؛ محبوبیت از برادر و خواهر و دوستان و نزدیکان آغاز میشود و به دایرهی بزرگتری میرسد. در روزهای انتخابات 88 اگر سری به خیابانهای شهر تهران میزدید اوج محبوبیت از نوع معکوس را در سیمای شهروندان تهرانی مشاهده میکردید. اکنون که چند سال هم گذشته و آب از سر گذشته، وای به محبوبیت!.
خدا را بر آن بنده بخشایش است که خلق از وجودش در آسایش است