سبوی عشق

سرمَست اگر درآئی، عالَم بهَم برآید          خاکِ وجود ما را، گرد از عَدم برآید

گر پرتوی ز رویت، در کُنج خاطر اُفتد         خلوت نشین جان را، آه از حرم برآید

                                            .....................

چون نقشِ غم ز دور ببینی شراب خواه      تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است

                                            .....................

سلطانِ غَم هرآنچه توانَد بگُو بکُُن         من بُرده‌ام به باده‌فروشان پناه ازاو

                                            .....................


من خواستارِ جامِ مِـی از دستِ دلبََرم            این راز با که گویم و این غَم کُجا بَرَم؟

گر از سبوی عشق دَهَد یار جرعه‌ای              مستانه جان ز خرقه‌ی هستی دَرآوَرَم 

                                            .....................

مقصود ما ز خوردن مِی نیست بی‌غمی       از تشنگان گریه‌ی مستانه‌ایم ما

                                            .....................

از سرِ شیشه اگر پنبه بگیرد ساقی          گُلِ اَبری شَوَد از گریه‌ی مستانه‌ی ما

                                            .....................

مستی و راستی!!!!!!!!!!!!!!

                                            .....................

اگر یک دَم،     اگر یک دَم،       اگر یک دَم زَدَم بی تو

پشیمـانَــم،    پشیمـانَــم،     پشیمـانَـــم بـه‌جـانِ تو